คุณอ่านการ์ตูนเรื่องแวมไพร์เพื่อดูดเลือดที่เซ็กซี่และเซ็กซี่หรือไม่? คุณพบว่าผู้ชายอมตะที่แข็งแกร่งมีเสน่ห์เย้ายวนหรือไม่? ความงามที่คุณต้องการคือ “Victorian Gothic Pastoral?” หากคุณตอบว่าใช่สำหรับคำถามเหล่านี้ หนังสือเล่มที่สองของ Rosen Blood อาจเป็นแค่หนังสือที่คุณกำลังมองหาอยู่ องค์ประกอบโรแมนติกเพิ่มขึ้นจากหนังสือเล่มแรก การเดินทางสู่ความทรงจำของลีวายส์ช่วยให้มีสภาพแวดล้อมที่มีรายละเอียดมากขึ้น และเรื่องราวก็ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วในแนวประโลมโลกแบบโกธิก ซึ่งทั้งหมดนี้จะช่วยเสริมความแข็งแกร่งให้กับผู้อ่านหรือสร้างซีรีส์ พวกเขาวิ่งกรีดร้องไปในอีกทางหนึ่ง – รู้สึกราวกับว่ามีพื้นตรงกลางน้อยมากที่นี่ เมื่อเด็กชายที่ถูกกำหนดให้เป็นแวมไพร์ (หรืออย่างน้อยก็แวมไพร์) สิ่งมีชีวิตในเล่มแรก
ที่สองมีอิสระที่จะกระโดดเข้าไปด้วยเท้าทั้งสอง และด้วยเหตุนี้ฉันหมายถึง “สร้างความรักที่ทรมานของลีวายและสเตลล่าในขณะที่ยังปล่อยให้ฟรีดริชเข้ามา การกระทำในทางที่แย่ที่สุด” อย่างที่เราทราบจากเล่มแรก ชายหนุ่ม (หน้าตาดี) ที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์นางเอกของสเตลล่าพบว่าตัวเองไม่ได้อาศัยอยู่ในแวมไพร์ตามความหมายดั้งเดิม พวกเขาทำให้ร่างของเหยื่อที่เป็นสตรีโดยเฉพาะของพวกเขาตกผลึกและกลืนกินเข้าไปในลักษณะนั้น พวกเขาสามารถดูดเลือดได้ แต่อย่างที่กล่าวไว้เกือบผ่านไป เสี่ยงต่อการเปลี่ยนอาหารของพวกเขาให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกันในที่สุด นี่คือสิ่งที่ฟรีดริชปรากฏตัวขึ้นเพื่อใช้เป็นอาวุธกับลีวายส์ ซึ่งเขามองว่าความผูกพันกับสเตลล่าเป็นสิ่งที่เขาสามารถใช้ประโยชน์ได้ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหาวิธีชักชวนให้สเตลล่าดื่มเลือดของเขา โดยบอกกับเธอว่าจะทำให้เธอเข้าสู่จิตใจของลีวายส์เพื่อนำเขาออกจากสภาวะโคม่า ซึ่งเป็นสภาพที่เขาเข้าไปเพราะทำไม่ได้ พาตัวเองไปหาอาหารจากสเตลล่าเพราะความรู้สึกโรแมนติกที่เขามีต่อเธอ สถานการณ์ทั้งหมดทำให้สเตลล่าอารมณ์เสียมากจนเธอไม่หยุดคิดว่าในทางเทคนิคแล้วไม่มีเหตุผลใดที่เธอต้องการเลือดของฟรีดริชเพื่อเข้าสู่ความฝันของลีวาย มีการพูดถึงประเด็นที่ว่าของเหลวในร่างกายจะทำงานได้กับเธอหลายครั้ง ดังนั้นการให้น้ำลายหรือเลือดของเธอเองกับลีวายส์ก็ใช้ได้ผลเช่นกัน
การตำหนิสเตลล่าเป็นเรื่องที่น่าดึงดูดใจสำหรับความผิดพลาดอันโง่เขลานี้ แต่นั่นไม่ยุติธรรมเลย เธอแค่คุ้นเคยกับวิธีการทำงานของผู้ชายในคฤหาสน์ และความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของเธอที่มีต่อลีวายก็บดบังอีกฝ่ายไว้อย่างมาก ความคิด เป้าหมายหลักของเธอคือการปลุกเขาให้ตื่น และนั่นทำให้เธอเต็มใจยอมรับคำพูดของฟรีดริชมากขึ้น และท้ายที่สุด เขาไม่ใช่กิลเบิร์ตที่พยายามทำร้ายเธออย่างแข็งขัน ฟรีดริชรู้เรื่องนี้อย่างชัดเจน ซึ่งทำให้การกระทำของเขาตลอดทั้งเล่มเลวร้ายยิ่งขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขาใช้สถานการณ์นี้ให้เกิดประโยชน์มากกว่าเพราะเขาไม่ชอบลีวาย (หรือความรักที่บิดเบี้ยวสำหรับเขา ขึ้นอยู่กับการตีความของคุณ) มากกว่าเพราะเขาชอบหรือต้องการสเตลล่าจริงๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพยายามทำสิ่งนี้ เช่นเดียวกับการเดินทางสู่อดีตของลีวายส์ ไม่ว่าฟรีดริชจะเต็มไปด้วยความชั่วร้ายหรือเพียงแค่เบื่อและบิดเบี้ยวไปหลายศตวรรษของชีวิตก็ไม่ชัดเจน การสร้างที่ไม่สามารถไถ่ถอนตัวละครได้อย่างแม่นยำ แต่จะทำให้กระจ่างว่าไลฟ์สไตล์ของพวกเขาสามารถทำอะไรกับบุคคลได้
นอกจากนี้ยังใช้เพื่อเน้นความแตกต่างระหว่างลีวายส์และฟรีดริชในฐานะตัวละคร เมื่อเราเห็นอดีตของลีวายส์ เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับลูเชีย ผู้หญิงคนเดียวที่เขาวาดภาพไว้ท่ามกลางภูมิประเทศทั้งหมดของเขา ลูเชียเป็นภิกษุณีที่พยายามทำให้เลวีและคนอื่นๆ มีมนุษยธรรมเมื่อพวกเขายังเป็นเด็กชาย ก่อนที่จะตระหนักในท้ายที่สุดว่า ไม่ว่าเธอจะเรียกอะไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถ “ช่วยชีวิต” ในลักษณะเดียวกันได้ สิ่งนี้ทำให้ Luchia สูญเสียศรัทธาของเธอและทำบางสิ่งที่เธอเสียใจแม้กระทั่งในความตาย และชิ้นส่วนของชีวิตของเธอยังคงอยู่ในใจของ Levi อย่างน้อยก็ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเหตุนั้น ลูเคียเป็นตัวแทนของความผิดที่เลวีเก็บไว้เกี่ยวกับตัวเขาเองและสิ่งที่เขาเป็น เธอเป็นโอกาสในการไถ่ถอนของเขาและเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย ไม่ใช่เพราะเขารักเธอมากกว่าสเตลล่า แต่เพราะเธอเป็นตัวแทนของเหตุผลที่เขาไม่คู่ควรกับความรัก ฟรีดริชรู้เรื่องนี้ และดูเหมือนว่าจะวางใจในเรื่องนี้ วางแผนที่จะใช้ความทรงจำของลูเชียของลีวายกับสเตลล่าเพื่อที่เขาจะได้ขโมยเธอไป
